Þegar ég var 18 ára dvaldi ég í eitt ár sem barnfóstra í Þýskalandi. Dvölin var mjög skemmtileg og gefandi fyrir mig, þó að ekki hafi nú sambandið við fjölskylduna haldist gegnum árin - en það er nú önnur saga.

Við vorum nokkrar stelpur frá ýmsum löndum sem héldum saman, en ein þeirra vann fyrir ritstjóra virts dagblaðs í borginni. Blaðakona á dagblaðinu sýndi áhuga á að taka við okkur viðtal um þetta starf okkar sem barnfóstrur á erlendri grundu.

Viðtalið fór fram á heimili ritstjórans og virtist í alla staði mjög óformlegt. Ekki man ég eftir segulbandi eða slíku en óljóst eftir minnisblokk og penna. Blaðakonan spurði út í líf okkar í heimalandinu og svo spurði hún hvað við hefðum heyrt um Þýskaland áður en við komum þangað.

Ég man nú ekki hverju hinar svöruðu en sjálfsagt hefur engin okkar haft orðaforða eða treyst sér til að tala um heimstyrjöld eða helför, en ég mundi eftir "brandara" sem ég hafði heyrt, sem sagði að Þjóðverjum þætti vænna um hundana sína en börnin sín.......

Óvön gulu pressunni lét ég hann flakka í lok alls annars sem ég sagði.....

Fyrirsögn blaðakonunnar var þessi: Þjóðverjar elska hundana sína meira en börnin sín. Þeirrar skoðunar eru Íslendingar að minnsta kosti....

Ég fer nú ekkert út í dramað sem þetta viðtal olli hjá fjölskyldunni sem ég kallaði mína á þessum tíma. Það hefur heldur enginn tekið blaðaviðtal við mig síðan, svo ég hef ekkert getað notað reynsluna........en..........nú hef ég verið toppuð!!!

Las viðtal við þýska stúlku í sunnudagsmogganum. Hún er skiptinemi í Háskólanum og ber okkur ekki góða sögu. Samkvæmt viðtalinu er ekkert gott hér. Við erum miklir rasistar, því er lýst nokkuð fjálglega og svo er kennslan heldur ekki góð ...........! Einhvernveginn allt fyrir neðan allar hellur!

Þá er það bara spurningin: Sagði stúlkan þetta svona eða setti blaðakonan þetta svona á blað?